Na ons besluit om gewoon op Bali te blijven, voelden we ons een stuk relaxter. Dat kwam ook door het guesthouse waar we sliepen: een complex met zo'n 20 kamers rond een grote tuin met zwembad, gerund door een vriendelijke familie die zelf ook op het terrein woont. Elke ochtend kregen we op ons balkonnetje vers fruit, koffie en toast: heerlijk! Vaak gingen we na nog wat lezen het stadje, Ubud, zelf in: Het enige stadje op Bali waar het zo ongeveer elke dag regent. Dat mocht de pret echter niet drukken. Er zitten veel kunstenaars die hun koopwaar overal verkopen en aan het eind van onze straat zat een enorme markt met kleding, olietjes en vooral veel rotzooi. We hebben hier goed leren onderhandelen aangezien we op alles wel een 'discount, lady!?' konden krijgen. Hoewel we vast nog teveel betaalden, best wat leuke dingen op de kop getikt. Wanneer we hongerig werden, haalden we een bananapancake in het tentje naast ons guesthouse, absoluut geen straf! Als we zin hadden, liepen we daarna de andere kant van de straat in en lieten we voor de eerste keer in ons leven een (spotgoedkope) pedicure doen. Na een avondmaaltijd van gestoomde rijst met bijvoorbeeld gado-gado hielden we het weer voor gezien en lagen we om 20.00 uur al in bed. Twee huismussen dus. Gelukkig hebben we ook nog wel wat gezien van het prachtige eiland.
Als je 20 meter Ubud uitloopt sta je al midden in de rijstvelden. Er werd op het moment dat we er rondliepen geplant, mooi om te zien hoe de vrouwen de plantjes in de modder duwden, met op de achtergrond bergen en rijstvelden. Midden tussen de rijstvelden bleek ook nog een restaurantje te zitten, dus hebben we een bananenmilkshake gedronken (lekker!) voordat we weer verder liepen in de hitte.
Verder zijn we eropuit gegaan met een tourbusje om wat mooie plekken rond Ubud te zien. Zo hebben we de grootste tempel van Bali gezien (waar ze touristen uitbuiten, ze wilden dat we een 'vrijwillige' donatie deden en ook deden ze alsof we zonder een gids de tempels niet mochten zien. Gelukkig waren we gewaarschuwd hiervoor, dus we hebben hardnekkig volgehouden dat we dat echt niet wilden en toen bleken we zonder donatie en zonder gids toch de tempels mochten bezoeken. Ook hebben we een heilige bron tempel gezien, waar mensen zich wassen in het heilige water en een complex waar ooit een gerechtshof zat.
Ook zijn we naar een koffie/kruidenplantage geweest, waar we alle plaatselijke kruiden konden zien en het koffie-maak-proces. Ook hadden ze hier luwak koffie, ook wel bekend als kattenpoep-koffie.. Katachtige beestjes eten de koffie eerst op en dat wat ze uitpoepen wordt schoongemaakt en daar wordt weer koffie van gemaakt. We konden het proberen voor een goedkope prijs, maar hebben dit aanbod toch maar afgeslagen. Na een stop bij een uitzichtpunt waar we alleen maar mist zagen (de chauffeur: yes, over there is mountain and here should be lake!) en nog een stop bij beeldschone rijstvelden zat deze tour er ook weer op.
Een van de hoogtepunten van Ubud verder was de Holy Monkey Sanctuary. Een drietal tempels in een regenwoud, waar apen het voor het zeggen hebben. Hier hebben we een tijd rondgelopen en rondgekeken, Anne is nog aangevallen door een beschermende moederaap en hebben ons Indiana Jones gevoeld bij het zien van de tempels.
Na een week in het prettige Ubud zijn we terug gevlogen naar Kuala Lumpur. Hier zijn we een nachtje geweest om vervolgens een trein te pakken dwars door Maleisie, naar Penang. Hier gaan we ons de komende dagen vermaken met de mooie gebouwen en het fantastische eten!:)